Aralık Ayında Galalar, Davetler ve Turizmi Ayakta Tutan Görünmeyenler

Aralık ayı, turizm sektörü için galaların, davetlerin ve yıl sonu organizasyonlarının en yoğun olduğu zamanlardan biri. Son günlerde ben de birçok davete katılma fırsatı buldum. Işıklar, müzikler, şık sofralar, kutlamalar… Bizler orada eğlenirken, yiyip içerken; bir yandan da etrafı izledim. Koşturanları, servis yapanları, bir an bile durmadan çalışanları.

Ve tam o an aklıma şu düşünce geldi: Aslında turizmi ayakta tutanlar sahnedekiler değil, perde arkasında durmadan emek veren bu insanlar.

Turizm denildiğinde çoğu zaman aklımıza ışıltılı oteller, kusursuz sofralar, tertemiz odalar ve güler yüzlü karşılamalar gelir. Broşürlerde, reklamlarda ve sosyal medyada gördüğümüz bu görüntüler, sektörün yalnızca vitrinidir. O vitrinin arkasında ise çoğu zaman adı anılmayan, yüzü hatırlanmayan ama bütün sistemin ayakta kalmasını sağlayan insanlar vardır. Turizmin gerçek yükünü omuzlayanlar, çoğu zaman görünmez olanlardır.

Sabah bizden önce uyanan, gece bizden sonra uyuyan kat görevlileri vardır mesela. Bir odanın sadece temizlenmediğini, baştan sona yeniden hazırlandığını bilen çok az insan vardır. O havluların kaç kez katlandığını, o çarşafların kaç merdiven çıktığını kimse düşünmez. Bir oda “hazır” diye teslim edilir ama o kelimenin içinde saatlerce süren bir emek gizlidir. Bu sektörde işini ne kadar iyi yaparsan, o kadar görünmez olursun.

Bulaşıkhanede saatlerce sıcak suyun başında duranlar vardır. Eller buruşur, sırtlar ağrır ama servis hep kusursuz ilerler. Mutfakta sessizce ter döken aşçılar vardır; misafir tabağı beğenmezse eleştiri onlara gider ama beğenirse çoğu zaman kimse sormaz kimin yaptığı. Gece vardiyasında uykusunu erteleyen resepsiyonistler vardır; herkes eğlenirken onlar ayakta kalır, herkes uyurken onlar sorun çözer.

Transfer şoförleri vardır; sabahın köründe başlayan mesailer, bitmeyen yollar… Yorgunluklarını direksiyon başında saklarlar. Teknik ekipler vardır; bir şey bozulmasın diye görünmez olurlar, bozulduğunda ise ilk suçlanan olurlar. Depoda yük taşıyanlar, çamaşırhanede çalışanlar, sahnede alkış almayan ama sahnenin ayakta kalmasını sağlayan onlarca insan…

Misafir memnuniyeti anketlerinde bu isimler geçmez. “Bugün de her şey yolundaydı” cümlesinin arkasındaki emeği kimse sorgulamaz. Çünkü sorunsuzluk, bu sektörde doğal kabul edilir. Oysa bir gün biri eksik kaldığında, bütün düzen aksar. İşte o zaman fark edilirler. Ama sadece o an.

Turizmde alkış genelde vitrinedir. Ön plandaki gülümsemeler, sahne ışıkları, fotoğraflık anlar hep daha görünürdür. Perde arkasındakiler ise sessizce çalışmaya devam eder. Onlar için sezon yoğundur, gün uzundur, tatil çoğu zaman başkalarınınkidir.

Bazen düşünüyorum da, turizmde en çok alkışı hak edenler, en az alkışı alanlar değil mi? Belki de bu sektörün en büyük çelişkisi burada gizlidir. Gerçek başarı; doluluk oranlarında, yıldız sayılarında değil, emeği fark edebilmekte saklıdır.

Sevgi ve Saygilarimla,